Ecelin Çığlığı Starliçe kitabımda yer alan ve benim için en ağır şiirlerden biri. Yazarken sanki kelimeler değil, içimdeki yankılar döküldü kağıda. Bu şiir, yaşarken hissedilen bir “iç ölümün” şiiridir. Bazen insan ölmeyi beklemez; çünkü çoktan ölmüştür içten içe. İşte o hâli, en çıplak hâliyle yazdım. Şiir: Ecelin Çığlığı Ecel almaz canımdan bin parça, Köksemiş tenimden ölmüş bir parça. Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla, Ölmüş bendim, ecel alsa ne fayda. Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla. Gözlerimde birikmiş dumanlı hayaller, Her bir dalgaya karışan, kaybolmuş sesler. Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla, Kırık dökük anılarla yüzerim yine, Suyun dibinde saklı, acı bir yel. Nefesim kıt, rüzgârın ardında savrulan, Yürekten uzak, düşlerimden sarkar bir kıyı. Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla, Ölmüş bendim, ecel alsa ne fayda Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla. Ecel almaz canımdan n Yazarken Ne Hissettim? Bu şiiri yazarken, aslında hiçbir...
Yorumlar
Yorum Gönder