Ecelin Çığlığı – Sessiz Bir Batışın Şiiri

 Ecelin Çığlığı

Starliçe kitabımda yer alan ve benim için en ağır şiirlerden biri. Yazarken sanki kelimeler değil, içimdeki yankılar döküldü kağıda. Bu şiir, yaşarken hissedilen bir “iç ölümün” şiiridir. Bazen insan ölmeyi beklemez; çünkü çoktan ölmüştür içten içe. İşte o hâli, en çıplak hâliyle yazdım.




Şiir: Ecelin Çığlığı



Ecel almaz canımdan bin parça,

Köksemiş tenimden ölmüş bir parça.

Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla,

Ölmüş bendim, ecel alsa ne fayda.

Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla.

Gözlerimde birikmiş dumanlı hayaller,

Her bir dalgaya karışan, kaybolmuş sesler.

Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla,

Kırık dökük anılarla yüzerim yine,

Suyun dibinde saklı, acı bir yel.

Nefesim kıt, rüzgârın ardında savrulan,

Yürekten uzak, düşlerimden sarkar bir kıyı.

Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla,

Ölmüş bendim, ecel alsa ne fayda

Serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla.

Ecel almaz canımdan

nYazarken Ne Hissettim?

Bu şiiri yazarken, aslında hiçbir yere ait olmadığımı hissettiğim bir andaydım. Ne tam anlamıyla acıdaydım, ne de huzurda.İnsan bazen hem yaşar gibi olur hem de hiç yaşamamış gibi. İşte “serin sulardayım; ne çok sığ, ne de fazla” dizesi, o arada kalmışlığın sesidir. Bu şiiri okuyan herkesin içinde kendi yankısını bulmasını diliyorum. Siz de o serin sularda yüzüyorsanız, yalnız olmadığınızı bilin.

Sevgiyle,

Burak Alkış


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Starliçe – Bir Genç Şairin İç Dünyasından Satırlara

“Starliçe” Neden Bu Adı Aldı?